„Ja – Kobieta, której nie znałam. Jak nauczyć się ufać sobie” to nowa książka Tatiany Mindewicz-Puacz, autorki m.in. takich książek jak „Luz. I tak nie będę idealna” oraz „Miłość. I co dalej?”.
„Nie ma znaczenia, w jak wielu obszarach życia doskonale sobie radziłyśmy, jak wiele sukcesów miałyśmy na koncie, jeśli za każdym razem, kiedy w naszym życiu pojawiały się trudności i tak padało pytanie: Co jest ze mną nie tak?!”
Dzięki książce Tatiany Mindewicz – Puacz będziesz mogła zmierzyć się z tym, co przeżywasz – z lękiem, który odczuwasz nawet wówczas, kiedy nic złego się aktualnie w twoim życiu nie wydarza. Jeśli masz wrażenie, że cokolwiek byś robiła, to i tak za mało, żebyś uznała, że jesteś „wystarczająca”, że nie zasługujesz na to, żeby cię kochać taką, jaka jesteś.
Dowiesz się, co możesz z tym zrobić TERAZ, żebyś już nie musiała na nic czekać, żebyś nauczyła się sobie ufać i potrafiła zadbać o swoje potrzeby.
Tylko Tatiana – psychoterapeutka, pisarka, kobieta doświadczona i spełniona – mogła opisać drogę potrzebną każdej kobiecie, aby się STAĆ. Historie trzech Bohaterek i samej autorki dają nam narzędzia, aby zintegrować przeciwstawne części siebie: odległe i – wydawałoby się – nie do pogodzenia, oraz odkryć bogactwo pełni swojej kobiecości. Książka jest pomostem do tej małej, zagubionej dziewczynki, która czeka na ciebie. Dzięki niej nauczysz się, jak być szczęśliwa.
Anna Prokop, psycholożka i psychoterapeutka kliniki OCPC
Wszyscy niby wiemy, że relacje są trudne. Że dzieciństwo wcale nie jest idealne i że relacje z matką są w najlepszym wypadku skomplikowane… – ale ciągle myślimy, że my jesteśmy jacyś szczególni. Kiedy jednak spotykasz historie innych kobiet – szokująco podobnych do ciebie – doznajesz ukłucia bólu i smutku, ale jednocześnie poczucia ulgi, że to nie jest tak, że z tobą coś jest nie tak. I że skoro komuś się udało uciec od przeszłości i zaprzyjaźnić się ze swoimi demonami, to tobie też się może udać. Dobrze wiedzieć, że nie jesteś aż taka szczególna i że jednak jest nadzieja. Niestety, żeby wyjść z piekła, należy przez nie przejść, i ta droga jest opisana przez Tatianę.
Julia Izmałkowa, psycholog i badacz społeczny, autor. Propaguje filozofię Parents First jako psychomama_JULI
Fragment książki „Ja – kobieta, której nie znałam”
Podobne nie znaczy takie samo.
To, że ktoś doświadczał podobnych trudności, nie oznacza, że możesz w stu procentach polegać na jego radach ani traktować tego, co mu się przydarzyło, jako scenariusz tego, co przydarzy się tobie. Nie znasz całej sytuacji, jej kontekstu, a przede wszystkim nie wiesz,
jakie są życiowe doświadczenia i indywidualne zasoby kogoś, kto dzieli się swoją historią.
Pozytywne nie zawsze znaczy dobre.
Jeśli podobnie jak Dorota przeżywasz stratę, próby umniejszenia tego, co czujesz, mogą jedynie pogorszyć sytuację. Nie ma nic złego w tym, że czasami jest nam bardzo źle. Postanowienie, że będę myśleć pozytywnie, jest nie tylko praktycznie niewykonalne, ale też utrudniające przejście wszystkich etapów żalu po stracie.
Liderzy, mentorzy, guru, zbawiciele.
Kiedy jesteś w kryzysie, bardzo łatwo się w tym pogubić. Jesteś w totalnej rozsypce, szukasz ratunku, a kiedy pojawia się ktoś, kto wydaje się mieć rozwiązanie twoich problemów, jego rola urasta niemalże do rangi boga. Tym się różnią profesjonaliści (a przynajmniej powinni) od samozwańczych pomagaczy, że nie wolno im wejść w rolę guru. Ich zadaniem jest wspieranie cię w odzyskiwaniu sprawczości, pomoc w przywróceniu poczucia wpływu – a nie wykorzystywanie własnej pozycji, żeby cię prowadzić.
