„Houellebecq” biografia największego fenomenu współczesnej literatury!
Gdy w 1998 roku powieść Cząstki elementarne podbiła listy bestsellerów, jej autor, Michel Houellebecq, uzyskał rzadki w świecie literatury status supergwiazdy. Od tego czasu w ślad za sukcesem przyszły skandale, nagrody i miano najchętniej czytanego współczesnego francuskiego pisarza. Houellebecq na oczach świata upadał, podnosił się i dojrzewał, chociaż niektórzy skłonni byliby powiedzieć, że miało to więcej wspólnego ze starzeniem się sera niż z dochodzeniem do pozycji nobliwego mistrza.
Michel Houellebecq toleruje jedynie to, co piszą jego pochlebcy. Nic więc dziwnego, że nie spodobała mu się książka, w której wyciągam na światło dzienne różne małe i duże machlojki, jakie robi ze swoim życiem w ogóle, a danymi osobowymi w szczególności – od czasów dzieciństwa, poprzez studia, w czasie których wykazał się sporą błyskotliwością, do początków literackiej kariery. Przez lata nie wiedziano, że Michel, urodzony jako Michel Thomas, z niepokojącą łatwością zmienił sobie datę urodzenia ani że w szkole filmowej Louis-Lumi.re nauczył się nie tylko technik filmowych, ale także wykorzystywania ciszy, szumu w tle i ustawiania reflektorów. Krótko mówiąc, że stał się biegły w sztuce panowania nad obrazem, nad własnym wizerunkiem, który pokazuje publiczności. – Denis Demonpion
Polowanie na Houellebecqa
Ćwierć wieku od powieściowego debiutu, bogatszy o Nagrodę Goncourtów, Legię Honorową, dwa rozwody i trzecie małżeństwo Houellebecq wciąż uchodzi za pisarza-prowokatora. Być może to właśnie ta publiczna persona jest jego najważniejszym artystycznym performance’em. Ale im bardziej Denis Demonpion (również laureat Goncourtów, tyle że w dziedzinie biografistyki) stara się dotrzeć do sedna fenomenu zwanego „Michel Houellebecq”, tym bardziej bohater jego książki próbuje mu uciec. Po przeprowadzeniu wywiadów z blisko 150 osobami i odkryciu masy niepublikowanych wcześniej materiałów pościg za pisarzem zaczyna przemieniać się w polowanie…
W chwili, kiedy ukazała się pierwsza wersja tej biografii, pisarz właśnie zostawił wydawnictwo Flammarion, by z całym majdanem przenieść się do Fayarda. Cudowna umowa zapewniała finansowanie jego pierwszego filmu fabularnego, adaptacji trzeciej powieści – Możliwości wyspy. Jednak nic nie poszło zgodnie z planem. Można się wkurzyć, gdy się czuło, że sukces jest już w kieszeni. Teraz minęło piętnaście lat. Michel Houellebecq doświadczył niepowodzeń, zaprawił się w bojach, zdobył Nagrodę Goncourtów, której wyczekiwał jak zbawienia, wywoływał skandale, płynąc pod prąd, czasem pograł też trochę w ostrożność – no i się postarzał. Dostał carte blanche na stworzenie wystawy – chodziło raczej o pokazanie jego nastrojów niż dzieł plastycznych. Bez szczególnego wysiłku zagrał w dwóch lub trzech filmach. Jego rodzice faktycznie umarli. Dokonał też żywota ukochany pies Clément. Houellebecq wrócił do Francji z wygnania w Irlandii, nie czekając na korzystną dla autorów-multimilionerów reformę podatkową. Ożenił się po raz trzeci i udekorowano go Legią Honorową. Ale nie złożył broni. To wszystko i nie tylko to uzasadnia dziś potrzebę dopisania dalszej części biografii Michela Houellebecqa. – Denis Demopion
„Houellebecq” Denisa Demonpiona to najnowsza biografia jednego z czołowych i najbardziej niejednoznacznych europejskich intelektualistów XXI wieku, oskarżanego o szowinizm, islamofobię, a nawet marne relacje z własną matką. A jednocześnie to portret przenikliwego krytyka społecznej alienacji w dobie internetu, pornografii na żądanie i upadku burżuazyjnego świata Zachodu.
Denis Demonpion jest również autorem uhonorowanej Nagrodą Goncourtów biografii J. D. Salingera (Salinger intime, 2018), a jako dziennikarz pisał m.in. dla „Paris-Match”, „Libération” i „Le Point”.
Książkę przełożyły z języka francuskiego Anastazja Dwulit i Magdalena Kowalska.
