„Znikający w zbożu” nie całkiem znika.
Krzyż Czartoryskich odnaleziony w austriackim śmietniku.
Dama w żałobie zostaje przy bufecie.
Królowa Polskiego Morza wykupiona z niewoli za pięć gęsi i trzy indyki.
Jan III Sobieski powieszony przez Niemców w pałacu Bruehla.
Najprawdziwszy portret Chopina zagubiony gdzieś po drodze.
Pontyfikał wraca zakuty w kajdanki.
Makata wykopana spod ziemi wygląda znów jak nowa.
Madonna znika pod szklanką kawy, wypływa w Szwajcarii.
„Wniebowzięcie” ukryte w marmurach Aszchabadu.
„Czytający młodzieniec” ginie w warszawskim getcie, by pojawić się na Łotwie.
Druga, po bestsellerowym „Uprowadzeniu Madonny”, odsłona historii dzieł sztuki z polskich zbiorów – w czasie pokoju i podczas ostatniej wojny. Włodzimierz Kalicki i Monika Kuhnke odtwarzają losy arcydzieł i dzieł naznaczonych przez polską historię.
Opowieści o dziejach dóbr kultury to także opowieści o ludziach: kolekcjonerach za wszelką cenę usiłujących je zdobyć, opętanych żądzą grabieży rabusiach w mundurach i eleganckich garniturach oraz ofiarnych ratownikach, często ryzykujących życie, czasem ginących, by skarby kultury ocalić i o tych, którzy po latach wypatrywali śladów zaginionych dzieł.
Jak Monika Kuhnke, która w internetowym katalogu Polskiego Domu Aukcyjnego „Sztuka” zobaczyła bosego chłopca ze snopem zboża na głowie. Wystawione na licytację arcydzieło Aleksandra Gierymskiego od pół wieku oficjalnie uznawano za zrabowane z polskich kolekcji przez Niemców.
Czy jak antykwariusz Mariusz Pilus, który portret Jana III Sobieskiego znalazł w internetowej ofercie niemieckiego domu aukcyjnego.
Oba te dzieła, jak i większość opisanych w tej książce, wróciły do polskich muzeów.
